Οι “Δρομείς Ελπίδας” πριν από ακριβώς ένα χρόνο έκαναν το ντεμπούτο τους στα δρομικά δρώμενα της Ελλάδας δίνοντας ελπίδα σε όλους μας
Ο Εγγονόπουλος έλεγε: Να ελπίζεις, να ελπίζεις πάντα, πως ανάμεσα στους ανθρώπους που τους ρημάζει η τρομερή ευκολία, θα συναντήσεις απαλές ψυχές με τρόπους. που τους διέπει η καλοσύνη.
Και κάπως έτσι γεννήθηκαν οι “Δρομείς Ελπίδας”, οι οποίοι σαν σήμερα πριν από ακριβώς ένα χρόνο έκαναν το ντεμπούτο τους στα δρομικά δρώμενα της Ελλάδας. “Παιδιά” από μια υπέροχη γέννα.
Πατέρας και νονός τους ο Γιώργος Σοφατζής, ο οποίος πλημμυρισμένος από ανιδιοτέλεια και αγάπη για τον συνάνθρωπο, έγινε σημαιοφόρος της καλοσύνης και της προσφοράς, μεταφέροντας μια γνωστή γαλλική συνταγή στην ελληνική δρομική πραγματικότητα.
Το όνειρό του ήταν και είναι να γεμίσει το δισάκι του όπου κι αν βρεθεί με όσα το δυνατόν περισσότερα χαμόγελα. Πιο πολύ λαχταράει να βλέπει παιδικά πρόσωπα να γελούν κόντρα στην μιζέρια και τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Το δόγμα όλων εμάς, που ακολουθήσαμε το όνειρο του Γιώργου Σοφατζή, εμπνευστή αυτού του δημιουργήματος της αλληλεγγύης, είναι ότι ένα από τα μυστικά της ζωής είναι πως ό,τι αξίζει να κάνουμε είναι αυτά που κάνουμε για τους άλλους. Για όλους εμάς ένα ζεστό χαμόγελο είναι υπεραρκετό και εύκολα μεταφράσιμο στη διεθνή γλώσσα της καλοσύνης. Πόσο μάλλον το χαμόγελο αυτών των παιδιών!
Κάθε μέρα στους “Δρομείς Ελπίδας” προσπαθούμε να κραυγάσουμε από άκρη εις άκρη της χώρας την αξία του εθελοντισμού σε συνδυασμό με τον αθλητισμό. Το πιο όμορφο πράγμα είναι να βλέπεις ένα πρόσωπο που αντιμετωπίζει δυσκολίες να χαμογελά. Και ακόμα πιο όμορφο είναι να ξέρεις ότι είσαι ο λόγος πίσω από αυτό.
Οι “Δρομείς Ελπίδας” δεν είναι δεκανίκια, γιατί όλοι εμείς δεν πιστεύουμε πως υπάρχουν ανάμεσά μας κουτσοί. Υπάρχουν μονάχα άνθρωποι, που έχουν την ανάγκη μας για αυτό τους απλώνουμε το χέρι, κι η θέρμη από την παλάμη τους ζεσταίνει και τις δικές μας καρδιές.
Μπορεί αυτό που κάνουμε να είναι σταγόνα στον ωκεανό. Αλλά ο ωκεανός θα ήταν μικρότερος αν έλειπε αυτή η σταγόνα.