Το τρέξιμο στο βουνό δεν ασκεί επιπλέον πίεση στον Αχίλλειο τένοντα
Δεν έχεις πλέον δικαιολογία για αποφύγεις το τρέξιμο στο βουνό. Τόσο η ανάβαση όσο και η κατάβαση δεν δείχνουν να επιβαρύνουν τον Αχίλλειο τένοντα περισσότερο, σύμφωνα με μια έρευνα
Ο Αχίλλειος τένοντας επιμηκύνεται και συσπειρώνεται κατά την διάρκεια οποιασδήποτε άσκησης, αλλά στο παρελθόν είχε υποτεθεί πως οι δυνάμεις που αναπτύσσονται κατά μια κατάβαση βουνού θα μπορούσαν να ασκήσουν μεγαλύτερες τάσεις και να επιμηκύνουν περισσότερο τον τένοντα, οδηγώντας σε πιθανό τραυματισμό. Ερευνητές από το Brigham Young University χρησιμοποίησαν κάμερες υψηλής ταχύτητας και υπερήχους Dopplerγια να αποδείξουν πως ο Αχίλλειος τένοντας διατηρεί το ίδιο πάχος, τόσο κατά το τρέξιμο σε ευθεία, όσο και στο βουνό, ανάβαση ή κατάβαση.
Για την έρευνα, 20 έμπειρες γυναίκες δρομείς ολοκλήρωσαν 3 10-λεπτες προπονήσεις τρεξίματος σε διάδρομο γυμναστικής σε -6, 0 και +6 επί τοις εκατό κλίση στον διάδρομο. Ενώ οι κάθετες δυνάμεις στον Αχίλλειο άλλαζαν, με τις μεγαλύτερες να παρουσιάζονται στην κατάβαση και τις μικρότερες στην ανάβαση, ο τένοντας προσαρμόστηκε και διατήρησε το ίδιο πάχος ανεξάρτητα από την κλίση. Αυτά είναι πολύ καλά νέα αν σκοπεύεις να προσθέσεις κάποια κλίση στην προπόνηση σου.
Ο Αχίλλειος τένοντας διατείνεται με φυσιολογικό τρόπο σε κάθε προπόνηση τρεξίματος, αποθηκεύοντας ελαστική ενέργεια ώστε να μειώσει το φορτίο εργασίας των μυικών ομάδων. Σε προηγούμενη έρευνα υποδεικνύεται πως η συνεχόμενη διάταση του τένοντα μπορεί να οδηγήσει σε “μικροβλάβες”. Οι συγγραφείς της έρευνας υπέθεσαν πως ο Αχίλλειος θα είναι περισσότερο δεκτικός και επιρρεπής σε τραυματισμούς σε αρνητικές κλίσεις, λόγο των αυξημένων δυνάμεων στην φτέρνα του ποδιού, συχνά από δρομείς που προσγειώνονται φυσιολογικά με το πίσω μέρος του πέλματος σε καταβάσεις ώστε να επιβραδύνουν την κίνηση. Ευτυχώς, φαίνεται πως ο Αχίλλειος αντέχει αν τρέχεις συχνά.
“Με την πάροδο του χρόνου, οι δρομείς προσαρμόζονται στις δυνάμεις που αναπτύσσονται, έτσι αν οι δυνάμεις είναι πιο μεγάλες (όπως στην κατάβαση), αν η διαδικασία της προσαρμογής είναι κλιμακωτή, ο κίνδυνος τραυματισμού μειώνεται”, λέει η Katy Andrews Neves, η συγγραφέας σε μια νέα αναφορά.
Η Neves, πρώην αθλήτρια ανώμαλου δρόμου στο Brigham University κατάφερε αν βρει την την ρίζα του προβλήματος που προκαλεί τραυματισμούς στον τον Αχίλλειο τένοντα, που ταλαιπωρεί περίπου το 52% των δρομέων σε κάποιο σημείο της δρομικής τους καριέρας. Με την τελευταία έρευνα λέει: “οι δρομείς πρέπει να γνωρίζουν πως είναι ασφαλές να μεταβαίνουν σε προπονήσεις κατάβασης και να τις περιλαμβάνουν στην προπόνηση τους αλλά και στους αγώνες τους”.
Η έρευνα σημειώνει πως μεγάλες αλλαγές στην προπόνηση μπορεί να οδηγήσουν σε τραυματισμούς. Η έρευνα διεξήχθη σε καλά προπονημένους δρομείς, ο καθένας από τους οποίους ήταν ικανός να τρέξει 5km σε λιγότερο από 24 λεπτά, πράγμα που ίσως αποτελεί την αιτία που οι Αχίλλειοι τένοντες τους μπορούσαν να προσαρμοστούν τόσο καλά στην αλλαγή της κλίσης.
Οι συγγραφείς της έρευνας προτείνουν πως αν είσαι νέος δρομέας ή δρομέας με μικρό χιλιομετρικό όγκο προπονήσεων και σκοπεύεις να τρέξεις σε βουνό, θα πρέπει να προσθέσεις αυτόν τον τύπο τρεξίματος στην προπόνηση σου σταδιακά, δίνοντας χρόνο στον Αχίλλειο τένοντα σου να προσαρμοστεί.
.png)