Όσο μεγαλώνουμε τόσο η προπόνηση μας παύει να έχει τα ίδια αποτελέσματα.
Όσο μεγαλώνουμε τόσο η προπόνηση μας παύει να έχει τα ίδια αποτελέσματα.
Το παρακάτω άρθρο εξηγεί τι θα πρέπει να κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση και πως να διαμορφώσουμε το προπονητικό μας πρόγραμμα!
Για να καταπολεμήσουμε τα αρνητικά αποτελέσματα της γήρανσης πρέπει να κάνουμε «ποιοτικές» προπονήσεις!
Μετά την ηλικία των σαράντα ετών, ο δρομέας συνειδητοποιεί ξαφνικά ότι η απόδοσή του μειώνεται κάνοντας τις ίδιες προπονήσεις.
Αυτό είναι ένα σήμα ότι ήρθε η ώρα να αναπρογραμματίσουμε τα πάντα, να κάνουμε μια επιλογή και, όσο παράξενο κι αν μας φαίνεται, να επικεντρωθούμε σχεδόν αποκλειστικά στις προπονήσεις υψηλής έντασης.
Αυτό είναι το μήνυμα που δίνει ο παλιός Μαραθωνοδρόμος και νυν τεχνικός Orlando Pizzolato.
Μέσα από αμέτρητες επιστημονικές μελέτες, μας θυμίζει ο Pizzolato, έχει προκύψει ότι στην ηλικία των σαράντα ξεκινά η απώλεια της ικανότητας απόδοσης που συνδέεται με τη γήρανση, μετρήσιμη κατά μέσο όρο σε 1% ετησίως και πιο εμφανή σε δρομείς με αρκετά χρόνια εμπειρίας από ό, τι συμβαίνει με δρομείς με λιγότερη εμπειρία και βρίσκονται στην δεκαετία των σαράντα.
Έχω χαμηλή απόδοση: Πρέπει να προπονηθώ πιο πολύ;
Αντιμέτωποι με μια «στασιμότητα στην απόδοση», οι περισσότεροι δρομείς αντιδρούν με θυμό: όσο χειρότερη είναι η απόδοση τους, τόσο αυξάνεται ο συνολικός όγκος της προπόνησης. «Δεν πήγα τόσο καλά όσο περίμενα;
Αυτό σημαίνει ότι δεν έχω προπονηθεί αρκετά» είναι η συλλογιστική των περισσότερων από τους δρομείς.
«Δυστυχώς, δεν είναι τόσο απλό ̶ ο Pizzolato επισημαίνει στο άρθρο του ̶: όταν μια αύξηση στο προπονητικό φορτίο δεν οδηγεί σε φυσιολογικές βελτιώσεις (και επομένως καλύτερες επιδόσεις), αυτό σημαίνει ότι το σώμα δεν ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα προπόνησης επειδή είναι υπερφορτωμένο .
Πολύ συχνά αυτό εξαρτάται από την αδυναμία των οργάνων μας (εκείνων που εμπλέκονται στην αερόβια και αναερόβια απόδοση για αντοχές) να αντιδράσουν στη διέγερση των ορμονών που παράγονται από την άσκηση.
Ή μπορεί, η ορμονική απόκριση στο ερέθισμα της προπόνησης είναι πολύ ήπια, κάτι που αποκαλύπτει ότι έχουμε ένα είδος σωματικού καταβολισμού».
Σε περίπτωση πτώσης της απόδοσης.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, πρέπει πρώτα να αφήσετε στον εαυτό σας μια περίοδο ανάληψης και, στη συνέχεια, να επανεξετάσετε το προπονητικό σας πρόγραμμα αλλάζοντας εντελώς τον σχεδιασμό της προπόνησης: "το πιο σημαντικό πράγμα γράφει ο Pizzolato ̶ δεν θα είναι πλέον ένα ορισμένο σύνολο εβδομαδιαίων χιλιομέτρων, αλλά να εκτελεί με τον καλύτερο τρόπο την πιο έντονη και σημαντική προπόνηση της εβδομάδας (interval η επαναλήψεις , για παράδειγμα στην ανηφόρα ) ".
Η μεγάλη πλειοψηφία των ερασιτεχνών δρομέων είναι σε θέση να κάνει και να ανταποκρίνεται σε δύο προπονητικά ερεθίσματα υψηλής έντασης την εβδομάδα και ακριβώς σε αυτές τις δύο προπονήσεις πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή και τις δυνάμεις του.
Οι άλλες προπονήσεις θα παίξουν δευτερεύων ρόλο, διότι μέσα στο πρόγραμμα προπόνησής μας πρέπει να θεωρούνται σαν μέσα για την διατήρηση της βασικής αντοχής και δεν πρέπει να επιβαρύνουν πολύ τον οργανισμό ώστε να μην επηρεάσουν την απόδοση του στην έντονη προπονητική μονάδα που ακολουθεί. Αντί να βγείτε για άλλη μια φορά για να τρέξετε αργά, με αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση να κουραστείτε, είναι καλύτερα να ξεκουραστείτε για να είστε έτοιμοι να δώσετε τον καλύτερο εαυτό σας τα καλύτερα στη συγκεκριμένη προπόνηση, την «ποιοτική».
Προτεραιότητα στις σημαντικές προπονήσεις
Επομένως, δεν χρειάζεται να τρέχετε για να έχετε ελάχιστα προπονητικά οφέλη: όταν δεν υπάρχει βελτίωση, είναι απαραίτητο να εκτελούνται μόνο οι προπονήσεις που προκαλούν υψηλά προπονητικά ερεθίσματα σε αυτές τις προπονήσεις πρέπει να έχουμε την μέγιστο δυνατή επιβάρυνση. Το στρες (ή κόπωση) πρέπει να είναι αρκετά υψηλό, ώστε να φτάσει το 90% της μέγιστης δυνατής προσπάθειας.
O. Pizzolato Από περιοδικό Correre Dicembre 2017 σελ. 20-22
Μετάφραση – Προσαρμογή
Γιάννης Δαγκόγλου
