Στους πάγκους τους στοιβάζονται χιλιάδες μετάλλια αγώνων οι οποίοι δεν έγιναν.
Ενα ενδιαφέρων άρθρο στον ιστότοπο της εφημερίδας Καθημερινής.
Ο Γιώργος Γιαννούκος δεν έχει συνηθίσει τόση ησυχία.
Υπό κανονικές συνθήκες, πάνω στη φούρια της παραγωγής, θα έκανε αυτή την περίοδο υπερωρίες.
Η φωνή του ίσα που θα μπορούσε να ακουστεί πάνω από το βουητό των μηχανημάτων χύτευσης και των υδραυλικών πρεσών στα 1.000 τετραγωνικά μέτρα της βιοτεχνίας του στο Μενίδι. Χιλιάδες μετάλλια θα κόβονταν και θα χαράσσονταν εδώ για ανοιξιάτικους αγώνες δρόμου σε όλη την Ελλάδα.
Η απαγόρευση όμως κάθε αθλητικής διοργάνωσης λόγω της πανδημίας του νέου κορωνοϊού έχει «παγώσει» εδώ και δύο μήνες τις δραστηριότητες στην εταιρεία του.
Ο κ. Γιαννούκος εξακολουθεί να επισκέπτεται το γραφείο του καθημερινά, σαν τον καπετάνιο που δεν αφήνει το τιμόνι στη φουρτούνα. Τώρα περιφέρεται σε ένα έρημο κτίριο.
«Είναι κρίμα ένα μέρος με τόσο εξοπλισμό να το βλέπεις άδειο», λέει. «Μπαίνεις μέσα και στενοχωριέσαι».
