Ο Γιάννης Κούρος πως ορίζε τον υπερμαραθώνιο

Ο Γιάννης Κούρος πως ορίζε τον υπερμαραθώνιο

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από την επίσημη ιστοσελίδα του Γιάννη Κούρου www.yianniskouros.gr

Εδώ και κάποια χρόνια υπάρχει μία παρανόηση-που οδηγεί σε σύγχυση και αρκετές φορές σε λάθος ερμηνεία- σχετικά με το τι πραγματικά είναι οι υπέρ-μαραθώνιοι. Παρακάτω θα βρείτε τις κατηγορίες που εκπληρώνουν (και ακολουθούν αυτές που δεν εκπληρώνουν) τα κριτήρια της ακριβής έννοιας του υπερμαραθωνίου και την αιτιολόγηση τους.

Ο «πραγματικός» υπερμαραθώνιος, στην ακριβή περιγραφή του, είναι ένα ανταγωνιστικό, αλλά συνεχόμενο (όταν το ρολόι του αγώνα δεν σταματά κατά την διάρκεια του ίδιου και μοναδικού αγώνα) άθλημα τρεξίματος, που οργανώνεται επίσημα κάτω υπό διεθνώς καθορισμένους κανόνες, όπου οι κριτές ελέγχουν όλο τον αγωνιστικό δρώμενο και τις διακυμάνσεις του σκορ, και το οποίο λαμβάνει χώρα στο στίβο (εσωτερικά ή εξωτερικά) ή στον δρόμο-ακουμπώντας το έδαφος, χωρίς τη χρήση οποιασδήποτε μηχανής κινούμενης με ηλεκτρονικά ή τεχνητά μέσα- για μία περίοδο πάνω από 24 ώρες, καθώς ο δρομέας πρέπει να αντιμετωπίσει όλο το φάσμα της νύχτας και της ημέρας και να μπορέσει να αντέξει. Δρώντας έτσι, θα μπορέσει να αποδείξει ότι μπορεί να τρέξει πέρα από την αποτελεσματικότητα των γενετικών χαρακτηριστικών του και του επιπέδου φυσικής κατάστασης του, καθώς αυτά τα δύο θα τον έχουν ήδη εγκαταλείψει εξαιτίας της διάρκειας του αγώνα και της μυικής εξουθένωσης.

Παρόλα αυτά, επειδή ο υπέρ-δρομέας-στην απόλυτη έννοια των υπέρ-αποστάσεων-πρέπει να είναι ένα ιδιαίτερο πρόσωπο με ψυχικά αποθέματα που να υπερβαίνει τις μέσες προσδοκίες και να επιτυγχάνει υψηλές επιδόσεις, πρέπει να αποδεικνύει μέσω των αποτελεσμάτων του επίσης και τις πνευματικές του ικανότητες. Αν ο δρομέας μένει πίσω προκειμένου να αποφύγει να ξεπεράσει τα όρια του, κάνοντας πολλές διακοπές και διαλλείματα, που οδηγούν σε χαμηλές αποδόσεις, αυτό σημαίνει ότι ο δρομέας στερείται των χαρακτηριστικών και της συμπεριφοράς της αληθινής έννοιας του υπέρ-δρομέα. Για αυτό, μία περιορισμένη απόσταση ή/και απόδοση, όπου τουλάχιστον το 80% παγκοσμίως καθορίζεται ως 24 ωρών, 48 ωρών κλπ (διαφορετικά βέβαια για άντρες, γυναίκες και ηλικιακά σύνολα που θα περιγραφούν παρακάτω στο μανιφέστο μας), θα έπρεπε να γίνουν σε επίσημες διοργανώσεις, που θα είναι και η απόδειξη και θα ωθήσει και τον δρομέα στην κατάσταση να φτάσει παραπέρα.

Έτσι, μερικά παραδείγματα αγώνων που βασίζονται στον χρόνο είναι τα ακόλουθα: Αγώνες 24 ωρών, 48 ωρών, 72 ωρών, 6 ημερών, 10 ημερών κλπ που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πολυήμεροι αγώνες-φυσικά πάντα πάνω από τις 48 ώρες. Αγώνες με δεδομένο την απόσταση, μπορούμε χαρακτηριστικά να αναφέρουμε 200 μιλίων, 300 μιλίων, 500 μιλίων, 1000 μιλίων κλπ, ή παρομοίων αποστάσεων σε χιλιόμετρα, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει συνεχής χρονομέτρηση και από την άλλη πλευρά, ο δρομέας να προσπαθεί διατηρεί ένα λογικό ρυθμό προκειμένου να καλύψει την συγκεκριμένη απόσταση.

Σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες τα ρεκόρ μετράνε, λαμβάνοντας διεθνή αναγνώριση, και μπορεί να ταξινομηθούν σε Εθνικά, Ηπειρωτικά, (πχ Ευρωπαϊκά, Αυστραλιανά, Αφρικανικά, Ασιατικά, Λατινικής Αμερικής ή Βόρειας Αμερικής), καθώς και παγκόσμια ρεκόρ (ομοίως και στις διάφορες ηλικιακές κατηγορίες) σύμφωνα με το που ανήκει ο δρομέας και τι έχει πετύχει.

Μιλώντας επιγραμματικά, τι χαρακτηρίζει τον υπέρ-δρομέα? Η ψυχική ιδιοσυγκρασία συνοδευόμενη από μία φιλοσοφία και στάση «υπέρβασης» , να υπερβεί τους φυσικούς περιορισμούς του κορμιού και να καταφέρει να καλύψει συγκεκριμένες αποστάσεις με μία λογική ταχύτητα, που απαιτείται ως κριτήριο, σύμφωνα και με την διάρκεια του αγώνα.

Άλλοι αγώνες μεγάλων αποστάσεων-αλλά όχι υπέρ-μαραθώνιοι-

α) Αγώνες 50 έως 100 χιλιομέτρων ή 6 έως 12 ωρών.

Αυτοί οι αγώνες είναι φυσικά μεγαλύτεροι από τον κλασσικό μαραθώνιο αλλά λόγω του γεγονότος ότι σε αυτό το επίπεδο βλέπουμε αθλητές που διακρίνονται από υψηλές επιδόσεις (κάτι το οποίο πρέπει να αναγνωρίσουμε) βάσει των γονιδίων και της φυσικής κατάστασης τους, η προσέγγιση είναι ίδια με τον μαραθώνιο και οι φυσικές τους ικανότητες μπορούν να μετρηθούν με έργο-φυσικές μεθόδους, καθώς ανήκουν και υπόκεινται στους φυσικούς νόμους. Ως εκ τούτου, τα μεταφυσικά χαρακτηριστικά αυτών των δρομέων δεν μπορούν εδώ να αποδειχτούν (αλλά μπορεί να είναι κρυμμένα, ή ο δρομέας να είναι ένας δυνητικός υπέρ-δρομέας όπως εγώ το ονομάζω), επειδή ο χρόνος του αγώνα δεν επαρκεί ώστε να εξαφανίσει το γενετικό πλεονέκτημα και την φυσική κατάσταση. Έτσι η κατάσταση του μυαλού και η μεταφυσικές ικανότητες δεν μπορούν να δράσουν ώστε να ανακάμψει ο δρομέας και να συνεχίσει. Μία εξαίρεση θα μπορούσε να θεωρηθεί η περίπτωση όπου ο δρομέας των 50 ή 100 χιλιομέτρων τα καταφέρνει καλά επίσης σε αγώνες πέρα των 24 ωρών ή πολυήμερων.

Συνεπώς, σε αυτή η κατηγορία αγώνων λαμβάνουν μέρος ιδιαίτεροι αθλητές, με ειδικούς όρους για τα 50 χιλιόμετρα, 50 μέτρα, 100 χιλιόμετρα, 100 μέτρα και 6 ώρες ή 12 ώρες στο δρόμο, αλλά από τη στιγμή που η διάρκεια δεν είναι αρκετή, δεν πληροί τα κριτήρια της αληθινής ουσίας του υπέρ-μαραθωνίου.

β) Κατηγορία αγώνων με «στάδια» ή ETAP’s

Εδώ έχουμε αγώνες μίας συγκεκριμένης απόστασης σε καθημερινή βάση και για κάποιον αριθμό ημερών (όπως ο ποδηλατικός γύρος Γαλλίας) αλλά και αγώνες με ειδικούς όρους (πχ 10 σταδίων

ή 10 ETAP των 100 χιλιομέτρων, ή τα στάδια μπορεί να διαφέρουν στις αποστάσεις όπως; 1ημέρα=120 χλμ. 2η=100 χλμ, 3η=80 χλμ κλπ ή ας πούμε 70 στάδια, τρέχοντας 50 μίλια τη μέρα με άλλους δρομείς – όχι μόνος). Εδώ ο νικητής είναι ο δρομέας που έχει τον καλύτερο χρόνο συνολικά στα στάδια, όχι αναγκαστικά σε κάποια ξεχωριστά. Εξαιτίας του γεγονότος ότι οι δρομείς σταματούν κάθε βράδυ, ή κάποια άλλη στιγμή της ημέρας και ξεκουράζονται, ξεκινώντας την επόμενη μέρα «φρέσκοι» (κάτω βέβαια υπό την πίεση των προηγούμενων σταδίων), η φυσική κατάσταση παίζει ρόλο και εδώ, και δεν τρέχουν συνεχόμενα ώστε να πιάσουν τα κριτήρια και να αποδείξουν ότι μπορούν να περάσουν στην υπέρβαση όπως στους αγώνες 24 ωρών και πάνω, όπου η στέρηση του ύπνου είναι δεδομένη, επιπρόσθετα στην έλλειψη ξεκούρασης. Οι δρομείς «σταδίων» ή ETAP βασικά βασίζονται στην φυσική κατάσταση έτσι τα γνωρίσματα των αυθεντικών υπέρ-δρομέων, που βρίσκουν ενέργεια αφού τελειώσουν τα καύσιμα-δηλαδή η φυσική κατάσταση- δεν μπορεί να αποδειχτούν (και εδώ υπάρχουν οι εξαιρέσεις αυτών των δρομέων που έχουν αποδείξει ότι τα πάνε επίσης καλά σε αγώνες πάνω των 24 ωρών η πολυήμερων και είναι πραγματικοί υπέρ-δρομείς). Οι επιδόσεις εδώ μπορούν να μετρηθούν μόνο σαν ρεκόρ αγώνων ή προσωπικοί χρόνοι, καλύπτοντας κάθε στάδιο και όλο τον αγώνα, αλλά δεν μπορούν να αναγνωριστούν σαν Εθνικό, Παγκόσμιο κλπ ρεκόρ.

γ) Αγώνες σε ανώμαλο έδαφος

Οι αγώνες ανωμάλου δρόμου δεν εκπληρώνουν τα κριτήρια και δεν λαμβάνουν την αναγνώριση της αληθινής έννοιας των υπέρ-μαραθωνίων γιατί:
1.Δεν μπορούν να μετρηθούν με ακρίβεια
2.Δεν μπορούν να συγκριθούν με άλλους αγώνες ανωμάλου-ούτε στους αγώνες σε δρόμο- με την ίδια απόσταση (χιλιόμετρα ή μίλια), καθώς η επιφάνεια διαφέρει από τον ένα στον άλλο. Φυσικά μπορεί να καταγραφούν τα αποτελέσματα μόνο για ρεκόρ αγώνα, με ένα «ερωτηματικό» για την περίπτωση που πρέπει να συγκριθούν με το ρεκόρ του ιδίου αγώνα προηγούμενων χρόνων, καθώς μερικοί αγώνες υπόκεινται σε φυσικές ή τεχνητές αλλαγές, επειδή η επιφάνεια μπορεί να βελτιωθεί ή να τροποποιηθεί.

δ) Ατομικό τρέξιμο.

Τρέχοντας μόνος σου-όχι με ανταγωνισμό- άρα χωρίς καθόλου επίσημη αναγνώριση.

Αυτό είναι επίσης δραστηριότητα τρεξίματος, αλλά η πιο προφανή που δεν μπορεί να εκπληρώσει τα βασικά κριτήρια των υπέρ-μαραθωνίων. Τα Αθλητικά σωματεία δεν πρέπει να θεωρούν αυτές τις προσπάθειες σαν αγώνες και δεν μπορούν να λάβουν καμία αναγνώριση. Αυτό γιατί:
1.Δεν υπάρχουν ανταγωνιστές
2.Δεν υπάρχουν κριτές και επίσημοι
3.Δεν υπάρχει απόδειξη ότι έχει καλυφθεί αυτή η απόσταση (οι δηλώσεις των μελών των πληρωμάτων δεν γίνονται αποδεκτές)
4. Έλλειψη χρονομέτρων (ακόμα και αν καταγράφονται χρόνοι δεν πρέπει να τους παίρνουμε στα σοβαρά)
5.Οι περισσότεροι ατομικοί αγώνες δεν είναι συνεχόμενοι, αλλά διαιρεμένοι σε μικρότερα μέρη (όμοια με τα «στάδια»)
Είναι ανεπίσημο και προσωπικό τεστ, όχι αγώνας

Συνήθως ο σκοπός του ατομικού τρεξίματος είναι για προσωπικούς λόγους όπως άσκηση, ταξίδια από το ένα μέρος στο άλλο, προσωπικό όνειρο, όρκο ικανοποίησης, φιλανθρωπία κλπ



ε) Διασκέδαση ή τρέξιμο για διασκέδαση

Ένα άλλο είδος τρεξίματος που όχι μόνο είναι προφανές ότι στερείται του αληθινού πνεύματος των υπέρ-μαραθωνίων αλλά και του αληθινού πνεύματος του απλού μαραθώνιου είναι το τρέξιμο για διασκέδαση. Αυτό το είδος τρεξίματος είναι η ασφαλέστερη δραστηριότητα τρεξίματος (αν υπάρχει αυτογνωσία και όχι φαντασίωση για το που ανήκουν), όπου οι δρομείς δεν σκοπεύουν να γίνουν πρωταθλητές ή να πετύχουν μεγάλες επιδόσεις. Όταν αυτό συμβαίνει δεν στρεσάρονται και δεν εξωθούν τους εαυτούς τους στα όρια. Παίρνοντας υπόψη ότι δεν τρέχουν ανταγωνιστικά, είναι εντάξει και συστήνεται από γιατρούς και γυμναστές για την καλύτερη υγεία των ανθρώπων. Αλλά μερικές φορές-και αυτή είναι η πόρτα για πνευματική ή φυσική αρρώστια-αυτοί οι αθλητές επηρεαζόμενοι από άλλους αθλητές δεν ακολουθούν τις παραπάνω κατευθυντήριες γραμμές και γίνονται ανταγωνιστικοί. Αυτό οδηγεί στην άλλη πλευρά και τότε γίνεται μία επιζήμια και επικίνδυνη δραστηριότητα για το μυαλό και το σώμα.

Όλες οι άλλες δραστηριότητες τρεξίματος όπου κάποιος μπορεί να απολαμβάνει το τρέξιμο και να τρέχει όπως σαν να κάνει κάποιο άλλο σπορ (πχ συλλογικό άθλημα ή εναλλασσόμενο) δεν εκπληρώνουν τα παραπάνω κριτήρια του υπέρ-μαραθωνίου αδιάφορο αν γίνονται για διασκέδαση ή σοβαρά, για μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα.

στ) Συλλεκτικοί (αθροιστικοί) αγώνες και/ή μίλια εξάσκησης

(Σημείωση: ευχαριστώ μία παγκοσμία κλάσης γυναίκα υπέρ-μαραθωνοδρόμο που μου θύμισε αυτή την κατηγορία)

Αυτού του είδους οι αθροιστικές δραστηριότητες τρεξίματος δεν εκπληρούν τα κριτήρια για πολλούς λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω, συν του ότι δεν είναι ένα ολοκληρωμένο και συνεχόμενο συμβάν. Αυτοί που συμπληρώνουν 100 μαραθώνιους, ή τρέξιμο για διασκέδαση, ή έναν αριθμό αγώνων σε οποιεσδήποτε αποστάσεις, αυτό δεν είναι καν σπορ και για αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί και αυτό σαν υπέρ-μαραθώνιος. Επίσης αυτοί που τρέχουν 25 χιλιόμετρα το πρωί και 25 χιλιόμετρα το απόγευμα δεν πρέπει να ισχυρίζονται ότι έχουν κάνει υπέρ-απόσταση, ούτε αγώνα μεγαλύτερο από μαραθώνιο όταν χωρίζεται σε μικρότερα μέρη. Με άλλα λόγια, ένας μαραθωνοδρόμος που μαζεύει περισσότερα από 200 χιλιόμετρα την εβδομάδα δεν μπορεί να θεωρηθεί υπέρ-δρομέας.

ζ) Σκυταλοδρομίες

Το ίδιο ισχύει σε αυτούς που καλύπτουν πολύ περισσότερη απόσταση σε εναλλαγή (όπως στους αγώνες 24 ωρών), όπου κάθε δρομέας τρέχει μία πολύ μικρότερη του μαραθωνίου απόσταση.

Γενικό απόφθεγμα: Υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι που θα μπορούσαν να θεωρηθούν πιθανοί «υπέρ-δρομείς» αλλά μέχρις στιγμής δεν έχουν βρει την ευκαιρία να το αποδείξουν, μένει να αποδειχτεί..

Τελικό σημείωμα: με σκοπό να ενισχύσουμε την παραπάνω ορολογία, μερικά ρητά του Γιάννη Κούρου, έγγραφα, συνεντεύξεις και το DVD ντοκιμαντέρ «Αενάως κινούμενος» θα μπορούσαν να βοηθήσουν.

«Τρέχοντας για 24 ή 48 ώρες ή 6 μέρες. Κανένας δεν τελειώνει τον αγώνα με το σώμα του αλλά μέσω του μυαλού του»

«Το ρήμα «υπομένω» δεν είναι ένα φυσικό ρήμα, είναι ένα πνευματικό ρήμα. Υπομένω σημαίνει να αντέχω. Χωρίς υπομονή δεν θα κατακτήσεις ποτέ την αντοχή»



Γιάννης Κούρος Μάρτιος 2008

πηγή: www.yianniskouros.gr